| 1 | Verlassa, verlassa, verlassa bin i, wie der Stoi auf der Stroßa, so verlassa ben i. |
| 2 | Jetzt gang i zum Friedhof, zum Friedhof hinaus, da knie ich mich nieder, und weine mich aus. |
| | 3 | Keinen Vater, keine Mutter, keine Schwester hab ich, wie der Hahn auf dem Kirchturm, so verlasse ben i. |
|