| 1 | Du wirst mir's ja nit übel nehma, wenn i nit meh zu di komma; denn du weißt ja allzuwohl, warum i nit meh komma soll. A- denn du weißt ja allzuwohl, warum i nit meh komma soll. |
| 2 | Bei meinem Eid, i hab di lieb g'hat! Hab dirs oft g'sagt, daß i di lieb hab; doch du weißt ja allzuwohl, warum di nit meh lieba soll. |
| 3 | Den schönen Strauß, i hab ihn g'pflückt, hab ihn g'bunden; doch du weißt ja allzuwohl, halt, wer den Strauß nun habe soll. |
| | 4 | O hätt i's nur verschlafe könne! Doch i kanns nit, thust mir's lähma; denn du weißt ja gar zu wohl, warum i nit meh schlafe soll! |
| 5 | Hier unterm Brustlatz thut mir's pocha, komm an's Herz mi, laß di drucka! Ach du weißt ja allzuwohl, d aß i di nit meh drucka soll! |
|