| 1 | An der Schlehdornheck am Haag, drunne an der Brunnebank, spitzt der Hans zu Hannfilps hi, ob net 's Kathche wär de sieh. |
| 2 | Sieht net, dass der Schlehdorn blieht, was hot er nor im Gemiet, hinnich Hecke guckt er raus, guckt er uf zu Hannfilps Haus. |
| 3 | Wie der Hans sei Kathche sieht, werd so frehlich sei Gemiet, ehre Schucher tripp, tripp, trapp, un sei Herz schlaat laut klipp, klapp. |
| | 4 | Un dann herzen sich die zwee, und der Schlehdorn blieht so schee, hinner'm Hauseck guckt in Ruh, dem Getäts der Hannfilp zu. |
| 5 | Mutter, kumm, mach net so lang, siehscht die zwee dort an der Bank, guck deer des Paar Volk mol oo, fei hoscht 's Techterche gezoh. |
| 6 | Wann die Sach mer recht betracht, zwitschert's Mutterche un lacht, is doch menschlich nor die Sach. Hun mer's annrescht v'leicht gemach'? |
|